پیش گفتار تحقیق:
ترازنامه و صورت سود و زیان، از جمله صورت های مالی اساسی بوده که ساختار مالی و نتایج عملکرد بنگاه اقتصادی را به ترتیب در یک مقطع و دوره زمانی بیان می کنند. علی رغم اطلاعات مفید موجود در هر یک از صورت های مالی، با این حال جهت سنجش نحوه مدیریت وجوه نقد بنگاه های اقتصادی نیاز به صورت مالی دیگری که در حال حاضر آن را "صورت گردش وجه نقد" می خوانند.
این صورت مالی اساسی اطلاعات سودمندی در مورد دریافت ها و پرداخت های وجه نقد به تفکیک هر یک از فعالیت های عمده شرکت ارائه کرده و سرمایه گذاران و اعتبار دهندگان را در ارزیابی خالص جریان نقدی واحد تجاری کمک می کند.
در گذشته برخی از واحدهای تجاری به منظور رفع نیازهای استفاده کنندگان همراه صورت های سالانه خود صورتی تحت عنوان "صورت منابع و مصارف وجوه" تهیه و ارائه می کنند. تهیه این صورت الزامی نبوده و برداشت های مختلفی از واژه وجوه می شد.
در دهه 1980 و به دنبال آن تا دهه 1930، حرفه حسابداری بر مبنای تعهدی تاکید کرد، زیرا در طی این دوره زمانی مبنای نقدی حسابداری به طور وسیعی توسط واحدهای تجاری متوسط و کوچک مورد استفاده قرار می گرفت.
وجود برداشت های متفاوت از واژه وجوه و نیز مبنای نقدی حسابداری توسط حرفه حسابداری به عنوان مانعی برای پیشرفت حسابداری تلقی شد.
در نتیجه تلاش زیادی توسط حرفه حسابداری برای ارائه صورت های مالی با مبناهای مختلف انجام شد زیرا صورت های مبتنی بر مبنای نقدی نمی توانست به طور مناسبی سود دارایی ها و بدهی ها را اندازه گیری کنند. یکی از این تلاش ها در سال 1961 مطالعه تحقیقی پری ماسن با عنوان "تجزیه و تحلیل صورت جریان نقدی و صورت وجوه" بود. این تحقیق اهمیت اطلاعات مربوط به جریان وجوه را موردتجزیه و تحلیل قرارداد و تعریف مفیدی برای مفهوم وجوه قائل شد.دو سال بعددر سال 1963 بیانیه شماره 3 هیات اصول حسابداری تحت عنوان "صورت منابع و مصارف وجوه" منتشر گردید.این بیانیه استفاده از واژهایی مانند جریان نقدی و سود نقدی را مورد بررسی قرار داد و تهیه صورتی را که حاوی خلاصه ای از منابع و مصارف وجوه باشد، توصیه نموده است.